Τα χέρια μου Εσύ να τα κινείς,

να πλέκονται σε χούφτα στοργική,

που θα μαζεύει δάκρυα

και πόνους και χαμόγελα,

και σαν θυμίαμα,σαν προσευχή

να υψώνονται σε Σένα.

Μην το λογάς που είναι

από χώμα καμωμένα

με σπίλους και πληγές.

Εσύ να τα εμπνέεις,

να αγιογραφούν με ευλάβεια

τη θεία τη μορφή Σου

και τη μορφή της Παναγιάς

και πάντων των Αγίων. 

Να μου μετράς με ακρίβεια

την κάθε πινελιά

που ανέθεσες να βάλω

μέσα στου κόσμου τον καμβά.

Και καταδέξου,Κύριε,

και την παραφροσύνη

να υπογράφω και να χαίρομαι

<<διά χειρός … εμού>>,

ενώ, στ’αλήθεια, είναι όλα

έργα των χειρών Σου.

Γ.Δ.